جلسه دفاع از پایان نامه: آقای علیرضا جباری راد، گروه آموزشی ساخت و تولید
خلاصه خبر: توسعه روش جوشکاری فراصوتی برای اتصال پلیمرهای گرماسخت تقویت شده
چکیده در این پایاننامه ابتدا در پیشینه پژوهش راهکارهای اضافه کردن قابلیت جوشکاری به مواد گرماسخت بررسی شده است. سپس انطباقپذیری یک نوع مرسوم از رزین اپوکسی (گرماسخت) و چهار نوع گرمانرم شامل پیویسی، پلی کربنات، پلی آمید و پیامامای که تا به حال بررسی نشدهاند، در فرآیند همپخت کردن از طریق فیزیکی (کندن با دست)، تصاویر میکروسکوپ نوری، میکروسکوپ الکترونی روبشی و کالوریمتری دیفرانسیلی بررسی شده است. پس از مشخص شدن چسبیدگی مناسب بین اپوکسی و پیویسی و همچنین تشکیل شِبهِ شبکه نفوذ بین پیامامای و اپوکسی چند عملیات جوشکاری فراصوتی به صورت تصادفی روی آنها انجام شد که نتیجه تخریب شدن پیویسی بود و در نهایت بررسی پارامترهای جوشکاری فراصوتی روی نمونههای پیامامای و اپوکسی صورت گرفت. نمونهها بر اساس استاندارد اِیاِستیاِم دی5868 تهیه شده و بررسی پارامترهای جوشکاری فراصوتی با روش طراحی آزمایش پاسخ سطح، کامپوزیت مرکزی انجام شد. در ابتدا بر این اساس که تنش با مساحت ارتباطی ندارد جوشکاری با هورنی کوچکتر از سطح روی هم رفتگی نمونهها صورت گرفت ولی نتیجه این شد که با حرکت گرمانرم تمام سطح روی هم رفتگی جوش خورده بودند که خود نتیجهای است که در هیچ یک از پیشینه پژوهش به آن اشارهای نشده است. سپس هورنی مناسب که تمام روی هم رفتگی 4/25×4/25 میلیمتری را بپوشاند طراحی و ساخته شد و بررسی تأثیر پارامترها و مقادیر بهینه با استفاده از آن صورت گرفت. از هر نمونه پنج تکرار گرفته شد و آزمایش استحکام برشی روی آنها انجام شد. در آنالیز واریانس نتایج آزمایشها بررسی و مشخص شد بر خلاف آن چیزی که در پیشینه پژوهش آمده است نیروی استاتیکی پارامتر مهمی در جوشکاری این نمونهها نیست. سپس معادلهای درجه 2 روی رفتار فرآیند با ترکیب پارامترهای زمان و دامنه و خروجی استحکام برشی برازش شد و مقادیر بهینه استخراج و صحت سنجی شد که تنش پیشبینی شده 512/8 مگاپاسکال و نتیجه واقعی 571/8 مگاپاسکال بود که فقط 7/0 % با هم اختلاف دارند. شکست به صورت غالب از نوع شکست الیاف سبک بوده که نشان دهنده این است که اگر از الیاف و/یا اپوکسی با کیفیتتری استفاده میشد احتمالاً استحکام بالاتری حاصل میشد.
7 شهریور 1397 / تعداد نمایش : 1565
|